Nastolatek twoich marzeń
Ewa Bławat
Wyobraź sobie idealnego nastolatka. To grzeczny i ułożony młody człowiek, który zawsze dotrzymuje danego słowa, nie kłamie i nie oszukuje. Sam zgłasza się do pomocy w domu, biegnie z odsieczą, gdy wracasz z zakupami.
Uwielbia spędzać z tobą czas i ze szczegółami opowiada o swoim życiu. Je wyłącznie zdrowe posiłki, nie ogląda telewizji, nie gra w gry komputerowe i nie traci czasu na włóczenie się po galeriach handlowych. Jest asertywny, uprzejmy i zawsze ma świadectwo z paskiem. Chodzi z wami na spacery i wycieczki rowerowe, a na wakacjach wstaje o siódmej rano, żeby ruszyć na zwiedzanie. Ubiera się elegancko i schludnie.
Brzmi wspaniale, prawda? Ale czy naprawdę taki ideał ci się podoba? Zastanów się przez chwilę — czy gdy byłaś w jego wieku, chciałabyś się z nim przyjaźnić?
Taki idealny nastolatek prawdopodobnie nie miałby żadnych przyjaciół. Byłby nie do zniesienia i zupełnie nie do zrozumienia dla innych. Czułby się wyobcowany, żyjąc w świecie oczekiwań dorosłych, a nie własnych pragnień.
Czy przyszło ci do głowy, że takie dziecko nie słucha swoich potrzeb, zdradza samo siebie i stara się zadowolić wszystkich — oprócz siebie? Dobre dziecko żyje w ciągłej presji bycia idealnym i uzależnia się od pochwał. Jego perfekcyjność staje się standardem, a dorośli stawiają go za wzór.
Nie cierpią go koledzy i koleżanki ze szkoły, kuzyni, a czasem nawet rodzeństwo. Zazdroszczą mu, bo wiedzą, że nigdy nie dorównają takiemu ideałowi. Taki nastolatek czuje się ważny i znaczący tylko wtedy, gdy otrzymuje nagrody i pochwały. Problem w tym, że jego wzorowe zachowanie w końcu staje się normą — codziennością, która już nikogo nie imponuje.
Wtedy stara się jeszcze bardziej i jeszcze intensywniej. Presja narasta tak bardzo, że w pewnym momencie dziecko psychicznie się rozsypuje. By pozostać idealnym i zasłużyć na pochwałę, zarywa noce, oszukuje, a czasem sięga nawet po narkotyki. Wszystko po to, by zadowolić dorosłych i zdobyć aprobatę. To błędne koło często prowadzi do uzależnień, zaburzeń osobowości, depresji, a w najgorszych przypadkach nawet do samobójstwa.
Zastanów się więc, czy naprawdę chcesz narażać swoje dziecko na takie cierpienie? A może lepiej zaakceptować zwyczajnego nastolatka — takiego, który popełnia błędy, uczy się na nich, odkrywa świat i czuje się bezpieczny. Wie, że jest kochany nie za bycie idealnym, ale za to, kim naprawdę jest.
Pracownia Rozwoju i Wsparcia
Osiedle Witosa 32
83-200 Nowa Wieś Rzeczna
Starogard Gdański
tel. 691 953 200
Osiedle Witosa 32
83-200 Nowa Wieś Rzeczna
Starogard Gdański
Toni Lenart 2024